آیا این روایت صحیح است؟
عَنْ أَبِی زَیْدٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ لَیْسَ مِنْ شِیعَتِنَا مَنْ یَکُونُ فِی مِصْرٍ یَکُونُ فِیهِ آلَافٌ وَ یَکُونُ فِی الْمِصْرِ أَوْرَعُ مِنْهُ؛ اگر کسی در شهری که هزاران نفر در آن زندگی می کنند ادعای شیعه بودن کند، در حالی که بین مردم آن شهر کسانی هستند که تقوایشان بیشتر از اوست، ادعای شیعه بودنش دروغ است.(بحارالأنوار، ج ۶۵، ص ۱۵۳) این روایت بیان گر تلاش شیعه برای بهترین بودن در بندگی خداست و ثانیا نقش تقوی مداری را در شیعه بودن می رساند. شیعه بودن، ادعایی به زبان نیست بلکه تلاشی مستمر در بندگی خداست. برای نمونه این روایت را هم بخوانید:
«وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ أَبِی مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ الْعَسْکَرِیِّ ع قَالَ قَالَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ع مَنْ کَانَ مِنْ شِیعَتِنَا عَالِماً بِشَرِیعَتِنَا فَأَخْرَجَ ضُعَفَاءَ شِیعَتِنَا مِنْ ظُلْمَهِ جَهْلِهِمْ إِلَى نُورِ الْعِلْمِ الَّذِی حَبَوْنَاهُ بِهِ جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ عَلَى رَأْسِهِ تَاجٌ مِنْ نُورٍ یُضِیءُ لِجَمِیعِ أَهْلِ الْعَرَصَاتِ وَ حُلَّهٌ لَا تَقُومُ لِأَقَلِّ سِلْکٍ مِنْهَا الدُّنْیَا بِحَذَافِیرِهَا ثُمَّ یُنَادِی مُنَادٍ یَا عِبَادَ اللَّهِ هَذَا عَالِمٌ مِنْ تَلَامِذَهِ بَعْضِ عُلَمَاءِ آلِ مُحَمَّدٍ أَلَا فَمَنْ أَخْرَجَهُ فِی الدُّنْیَا مِنْ حَیْرَهِ جَهْلِهِ فَلْیَتَشَبَّثْ بِنُورِهِ لِیُخْرِجَهُ مِنْ حَیْرَهِ ظُلْمَهِ هَذِهِ الْعَرَصَاتِ إِلَى نُزْهَهِ الْجِنَانِ فَیُخْرِجُ کُلَّ مَنْ کَانَ عَلَّمَهُ فِی الدُّنْیَا خَیْراً أَوْ فَتَحَ عَنْ قَلْبِهِ مِنَ الْجَهْلِ قُفْلًا أَوْ أَوْضَحَ لَهُ عَنْ شُبْهَه»
به سند مذکور در متن از امیر المؤمنین (علیه السّلام) نقل است که فرموده: هر که پیرو و شیعه ما بوده و عالم به دستورات ما باشد، و پیروان ضعیف و ناتوان ما را از تاریکى جهل و نادانى به نور علم و دانشى که به او عطا نموده ایم خارج سازد، روز قیامت تاجى از نور بر سر دارد و تمامى اهل آن ساحت را روشن سازد، و نیز جام هاىی دارد که تمام دنیا با ذرّه اى از رشته و نخ آن برابرى نمى کند. سپس ندا کننده اى فریاد برآورد: اى بندگان خدا این فرد دانشمند، یکى از شاگردان علماى آل محمّد است!. و بدانید افرادى که در این سرا با توسّل به نور دانش او از حیرت جهل و نادانى، برون رفته اند، در آن سرا نیز به کمک نور او، از تمام عرصه ها به بهشت هاى دور رهنمون شوند. پس به هر که در دنیا خیرى آموخته، و قفل جهل و نادانى از قلبش گشوده، یا شبهه اى را برایش روشن و آشکار ساخته، همه و همه را از آن عرصه ها خارج مى سازد.(۱)
___________
(۱) احتجاج، ترجمه جعفرى، ج ۱، ص ۷.
ثبت دیدگاه